Roma invicta: Μαθήματα πολιτικής και διοίκησης παρμένα από την ιστορία.

Πάντα προσπαθούσα να καταλάβω γιατί εκτιμούσα τόσο πολύ τους αρχαίους Ρωμαίους. Σίγουρα όταν ήμουν μικρός λάτρευα την πολεμική τους μηχανή. Όμως καλοί στρατοί υπήρξαν και άλλοι τους οποίους ουδέποτε θαύμασα, όπως για παράδειγμα οι Ούννοι ή οι Μογγόλοι, ή οι Άραβες. Μετά μάλλον συνειδητοποίησα ότι τελικά αυτό που με συγκινούσε στην Ρώμη ήταν αυτά τα οποία πρέσβευε. Σίγουρα σε πολιτιστικό επίπεδο ήταν κατώτερη των Ελλήνων, με εξαίρεση όμως τον Μέγα Αλέξανδρο, οι Έλληνες δεν είχαν κανένα σκοπό να μοιραστούν τον πολιτισμό τους με κανέναν. Άλλωστε βάρβαρος ήταν όποιος δεν ήταν Έλληνας και οι Ρωμαίοι ήταν και αυτοί στα μάτια των Ελλήνων βάρβαροι. Όμως οι Ρωμαίοι σε αντίθεση με τους Έλληνες, παρότι πάλεψαν για να υιοθετήσουν τον Ελληνικό Πολιτισμό, μετατρέποντας τον σε Ελληνορωμαϊκό, θεωρούσαν ηθική τους υποχρέωση να τον εξαπλώσουν ακόμα και με το σπαθί. Όμως δεν ήταν αυτό το κύριο στοιχείο που εκτιμώ και θαυμάζω στην Ρώμη. Τα στοιχεία αυτά είναι δύο.

ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ - ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Μιας που σήμερα είναι η Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών,  αποφάσισα να αφιερώσω ένα κείμενο για τις γυναίκες. Απέκτησα ιδιαίτερη εμπειρία στο συγκεκριμένο θέμα καθώς είχα την τύχη να εργαστώ για ένα μεγάλο διάστημα στο Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ). Συνεργάστηκα με τους ανθρώπους του σε θέματα που αφορούσαν την δική μου τεχνογνωσία και όχι το θέμα της Βίας κατά των Γυναικών αυτό καθ’ αυτό. Αλλά η εμπειρία μου εκεί ήταν σημαδιακή. Πραγματικά κατάλαβα τι γίνεται στον κόσμο αυτό.

ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Από φιλοσοφικής απόψεως λατρεύω τον «αιρετικό» Sigmund Freud. Αν και αναμφίβολα κάποιος ο οποίος σπούδασε Ψυχολογία θα έχει πολλά να επισημάνει για το ότι είναι «ξεπερασμένος» καθώς η επιστήμη έχει προχωρήσει, θα συμφωνήσει μαζί μου ότι η Επιστήμη απλά εξελίχθηκε και τα θεμέλια που έθεσε αυτός ο άνθρωπος εξακολουθούν να ισχύουν. Δεν έχω διαβάσει όλα όσα θα ήθελα από αυτόν αλλά πρόσφατα τελείωσα ένα έργο του και με έβαλε σε κάποιες σχέσεις συνδυαστικά με όσα βλέπω γύρω μου.

Έτσι σε παλαιότερο άρθρο [1] μου είχα επισημάνει (εν συντομία) ότι ο άνθρωπος έχει ορισμένα πηγαία ένστικτα που ονομάζονται «συλλογικό ασυνείδητο» και αυτά είναι αρχέγονα. Δηλαδή γεννιόμαστε με αυτά. Επομένως η Ηθική σε μεγάλο βαθμό δεν είναι φυσική αλλά επίκτητη. Και εκεί μπαίνει ο αγώνας της πνευματικότητας.

ΤΟ ΔΙΛΛΗΜΑ ΩΣ ΤΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ: ΤΟ «ΠΑΛΙΟ» ΚΑΙ ΤΟ «ΝΕΟ»

Βλέπω τον περισσότερο κόσμο να αναλώνεται κάθε μέρα σε μικρά απτά μεν αλλά απλουστευμένα διλλήματα. Ένα από αυτά έχει γίνει το πολιτικό «κακέκτυπο» της εποχής μας και θα διατηρηθεί ενδεχομένως και για την επόμενη πενταετία. Αλλά θα επιθυμούσα να το αποδομήσω από σήμερα, και αν δεν το αποδομήσω, σίγουρα να το φθείρω έστω και ελάχιστα εξηγώντας λίγο τον τρόπο και τον λόγο που αυτό το δίλλημα δημιουργήθηκε, καθώς και ποιο είναι το πρέπον στην ανθρώπινη (δια)νόηση.

THE COURSE OF AN EMPIRE: Η τέχνη διδάσκει Ήθος, Διοίκηση και Ιστορία.

Η φύση κάνει κύκλους. Δημιουργεί, αναπτύσσεται, ακμάζει, παρακμάζει και τελικά πεθαίνει. Κάθε χρόνο η φύση κάνει αυτό τον κύκλο. Το εν λόγω ισχύει στα πάντα επάνω σε αυτό τον κόσμο και πολύ περισσότερο και στις κοινωνικές οργανώσεις, είτε αυτές είναι Κράτη, είτε Αυτοκρατορίες, είτε ακόμα και επιχειρήσεις.

Στο Πανεπιστήμιο είχα την τύχη να κάνω μαθήματα με πολλούς Καθηγητές του Μάρκετινγκ. Αρκετοί ήταν της "Αμερικανικής Σχολής". Θα τους χαρακτήριζα "πρακτικούς". Μια συγκεκριμένη δηλαδή τυποποιημένη αντίληψη του Μάρκετινγκ που θα μπορούσε να είναι γραμμή παραγωγής Marketing Plans, με απλή δομή και λογική έτοιμο για κάθε "βαλάντιο" και περίπτωση. Ωστόσο υπήρξαν και καθηγητές οι οποίοι επέμεναν στο ότι ο Μαρκετίαρ πρέπει να έχει αίσθηση της τέχνης για να καταλάβει το κοινό του. Προσωπικά είμαι περισσότερο της "Αμερικανικής Σχολής", ωστόσο έχω εκτιμήσει ιδιαίτερα και την αξία της τέχνης. Άλλωστε και την δική μας δραστηριότητα ως τέχνη την αντιλαμβάνομαι πλέον.

Η ΚΙΝΑ ΚΑΙ Η ΡΩΣΙΚΗ NOVAYA EKONOMICHESKAYA POLITIKA

Σκοπός του κειμένου δεν είναι να επικεντρωθεί σε αριθμούς και Οικονομικά μεγέθη που είναι βαρετά και αδιάφορα στους περισσότερους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν Οικονομικά αλλά να περιγράψω μέσω ενός παραδείγματος ακόμα την οικονομική αναποτελεσματικότητα απολυταρχικών πολιτευμάτων, κάνοντας μια πρόβλεψη.

«Η ΑΘΗΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ»

Σήμερα είδα ένα άρθρο ενημερωτικής ιστοσελίδας, σε ανάρτηση «διαδικτυακής φίλης», όπου παρουσιάζει πως η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ σε μια συγκέντρωση στην Ακαδημία Πλάτωνος όπου ήταν καλεσμένη να μιλήσει, είπε πως «Η Αθήνα δεν είναι πια στην Αθήνα» παραφράζοντας την φράση «Η Ρώμη δεν είναι πια στη Ρώμη» από το δραματικό έργο «Σερτούριος» [1].

Αμέσως έπεσε σωρός εξαγριωμένων Ελλήνων του διαδικτύου να την φάνε, ονομάζοντας την μάλιστα και «ανθέλλην». Βεβαίως έτσι είναι αν « Έλληνας» θεωρούμε οι Έλληνες ότι είναι όποιος μας «χαϊδεύει τα αυτάκια», που έλεγε κάποτε και ο λαός.